czarne kartki

chcę oddać wszystko co napisałam
czarnej kartce papieru
chcę oddać oddech
chcę oddać życie
by krew nasiąkła słowami
trudnymi by wyrazić
każde Twoje wspomnienie mnie
błąka się na kartkach
błąka się jak uśmiech
nie wspominam już
bezcelowej ucieczki
opuszczam miejsce naszej pamięci
puszczam z dymem
wrzaski i wyzwiska
puszczam z ósmego piętra
bo siódme to za nisko
ale przysięgam że wytrzymam
dwa lata czy trzy
liczby mają znaczenie

puste słowa z twoich ust brzmią tak
bezcelowo
wpuszczane w pustkę
zlewają się z moimi czarnymi
kartkami papieru

the perfect match box

the perfect match box 

jesteśmy pudełkiem zapałek

każda zapałka jest uczuciem

które płonie, kiedy się je wyciągnie

i potrze tak

żeby zapamiętać

poczuć każdą iskrę uczucia

które jest zapałką 

i każda końcówka

jest uniwersalna

każda płonie we własnym tępie

piękny jest fakt że niektórzy dostrzegają takie rzeczy

myślę że dla mnie najpiękniejszą zapałką jest ta, która iskrzy się tak nierówno, tak długo, lecz tak silnym płomieniem że aż boli. ale myślę, że w tej zapałce chodzi o ból. nie tylko o ból fizyczny, o psychiczny ale też o strach. zapałka, o której mówię, ma wiele odcieni, od czerwoności i pożądania, aż do białego spokoju i czystości umysłu. czuję się bezpieczna w ramionach mojej zapałki. ale nie można całe życie palić jedną zapałkę. dlatego dziś czuję że dziewięć miesięcy dla jednej zapałki to wystarczająco. dzisiaj zapaliłam drugą zapałkę. będzie się tlić powoli płomieniem bardziej bezpiecznym od jakiejkolwiek zapałki poprzedzającej ją. kocham moją zapałkę. jest schronieniem w silnych ramionach przed moim światem. jest ucieczką od wszystkich złych rzeczy. moja zapałka ma końcówkę czerwoną. płomień jest więc pełny pewności, namiętności i żaru który gotuje wszystkie inne zapałki wywyższa się nad nimi. żadna nie iskrzy się jak ta zapałka. zapałka ta jest dla tej samej osoby co poprzednia. ale w tej zapałce oprócz związku istnieje też przyjaźń. w tym świecie nie mam nic do ukrycia. jestem naga i bezbronna i czuję się z tym dobrze. wiem, że moja zapałka będzie się tlić jeszcze długo, puki sama jej nie zgaszę.

babilon

Czekaliśmy na Ciebie, Babilonie

Na rzeki płynące żywym ogniem

Czekaliśmy długo

Byś był zbawieniem

Witanym z odrazą

Nie ma z nami Babilończyków

Jest tylko wojna

Słychać jak płomień trawi

Każdą gałąź lasu babilońskiego

Każdą uśmiechniętą twarzyczkę

Czekaliśmy wszyscy

Gotowi do walki

O Syjon

Syjon tak upragniony,

Syjon tak utracony

Kieruj oczy na Syjon

Powiadał nam Ojciec

Powiadał także

Miłujcie się wzajemnie

A bramy Syjonu

Będą stały otworem

Nie było nikogo

Wiesz?

Czekaliśmy na Babilończyków

Kilka dni

Kilka chorób

Zgonów też kilka

Czekaliśmy z oczami

Skierowanymi na Syjon

Skurwysyny

Nie przyszliście.

czy dobrze

powiedz czy dobrze

w czarnym swetrze 

spacerować

pachnącym Tobą tylko

spać i funkcjonować 

z uśmiechem przyklejonym

błąkając się po krawędzi ust

wypowiadam bolesne słowa

ale to oni nas zmienili

nie martw się mój miły

tylko powiedz mi czy to dobrze

tak beztrosko

spacerować w Twym swetrze?

obiecać

obiecuję nie zostawiać
a jednak odpycham
raz po raz
każdego z was
jaka szkoda
czasami to pogoda
czasami kłótnie duże
cegła na cegle w murze
otaczam się i odgradzam
od świata odraza
zapach jego perfum
trzyma mnie w pościeli
w bieliźnie z czarnej koronki
i rozmazanym makijażem

home, sweet home

a kiedy spotkam ciebie na śmierci zakrętach 

tęskniłam za domem. za uczuciem bezpieczeństwa. rano odbieram D z dworca.

widzę światła miasta

będzie dobrze

dawno nie czułam łez na policzkach till today

today is the new start

Kochanie, bądź klasowym błaznem
Ja będę piękną królewną we łzach
To nowa forma sztuki, ukazująca ludziom, jak mało się przejmujemy
Jesteśmy tacy szczęśliwi, nawet kiedy uśmiechamy się ze strachu
Chodźmy na kort tenisowy i rozmawiajmy