czujesz moje ręce na żebrach
czuję usta na chemii ciał
ciała pojedyncze brakiem uczuć
połączone linią podobieństwa
idealnie oddajesz moje myśli
lustrem srebrnym
po drugiej stronie
twoje ręce czuję na biodrach
ciepłe delikatne
w nieskończoność przez oddech
przez płuca i piersi
wypuszczasz dym
wpuszczam dym

7.03

mówiłeś tysiącem słów

obietnicami w błoto

obietnicami w przestrzeń dłoni

suchych i niecierpliwych

niepewnie stęsknionych.

i tęsknię, chociaż wiem,

nie powinnam.

w koronki ubrane czarne

wspomnienia i dotyki

drobnymi uczuciami rzucam

słowa na wiatr zimny

w palcach trzymam je kurczowo

pod paznokciami mam piach

i nie potrafię się wydostać 

poznasz mnie na wylot

po zaciśniętych do krwi wargach

nasze serca są połamane
a mosty spalone
nasze mięśnie są zniszczone
umysły zgubione
i ile jestem w stanie dać
tyle oddam z serca
odrzucę rękami

brak

nie mogę złapać oddechu

nie mam siły, żeby odetchnąć 

nie mam brzytwy

żeby się chwytać

a moje serce

kamieniem trząsane

dłońmi zimnymi

na siłę ogrzewane

"kobieta wie, kiedy patrzysz w oczy i widzisz inną'

wyjdź z domu, spokój znajdź w powietrzu, w deszczu.

lit

zakocham się w żalu
pokocham martwe wspomnienia
nie odpuszczę
nie przepuszczę przez palce
twoich słów
nie przepuszczę okazji
twoich ust
uderz mnie mocniej
nie uwolnię się
stertą papierów
potykam się o kolana
podarta skóra
jak materiał czerwienią
czerwienią mi się policzki
od łez rdzewieją usta
od potu rdzewieje czoło
tętnice zapchane smutkiem
aortą płynie dym
każdą kończynę wypełnia ból
w ustach mam smak benzyny

chcę

nie każ mi budzić się samej

nie każ mi rujnować rzęs

rujnuję z dnia na dzień

drzwi

do ciebie schody burzę

burzę zmysłów mosty

palę włosy

dopuszczam do deszczów

ulewę mózgów i umysłów

słyszę ciemności kroki

słyszę zbliżające się oklaski

pogardy

bez znaczenia

bez wątpienia

moje

i die again

krzyczę
wariuję
macham ręką przed oczami
a ty wciąż mnie nie widzisz
pokonana
rozebrana
patrzę z dołu na ciebie
ciągnę za nogawki
nie widzisz

umysł

mój umysł
w zagubionych teczkach
posegregowanych szkolnych regałach
mrozi się w chłodni
pełnej mięsa
rzucanego ustami honoru ludzi
ludzi wysokich i niskich
ludzi małych i średnich
pozwól że go odzyskam
daj mi myśleć własnymi myślami
daj powietrza

a popłynę w ocean
naga w słowa
czarną folią owinięta
czarnymi kwiatami zmrużą
oczy mi zielone
a może brązowe?

zapomnę

zapominam imiona twarze
zapominam imiona nazwiska
zapominam świata istnienie
ich zapachy i strachy
tłumione tłumem dusz
zgubionych
bez konsekwencji
zapominam co chcę
zapominam co biorę
na poważnie a co żartem
i komplikacje
nie zapomnę gdy mnie nie będzie
przy tobie
nie zapomnę konsekwencji
selekcji
neutralizacji
naszych uczuć

bezpośrednio

dźwiękami płynącymi
zza grobowca słyszę twój głos
zasypiam bezsennie
kocham bezpośrednio
kogokolwiek
bezpośrednio słucham
bezpośrednio umieram
a każdego dnia przed czernią
łapię rozpaczliwie rękę
twoją
ciebie łapię
twój uśmiech
szare oczy łapię
łapię siebie na uśmiechu
i czuję ciepłe łzy na policzkach


uwielbiam jak się uśmiechasz
uśmiechaj się dla mnie tak częściej.

czy będzie

może kiedyś pokocham, S.

nie ma cię

nie ma cię już
wyrzuciłam wspomnienia
stertę czarnych naszywek
spaliłam złoty klucz
spalę i pamiętnik
palę pomosty
papieros za papierosem
palę z dala od ciebie
nie czując już cię
nie reagując
nie będąc na zawołanie
węsząc jak sroka
nie płaczę już co noc
wygrałam