czujesz moje ręce na żebrach
czuję usta na chemii ciał
ciała pojedyncze brakiem uczuć
połączone linią podobieństwa
idealnie oddajesz moje myśli
lustrem srebrnym
po drugiej stronie
twoje ręce czuję na biodrach
ciepłe delikatne
w nieskończoność przez oddech
przez płuca i piersi
wypuszczasz dym
wpuszczam dym

7.03

mówiłeś tysiącem słów

obietnicami w błoto

obietnicami w przestrzeń dłoni

suchych i niecierpliwych

niepewnie stęsknionych.

i tęsknię, chociaż wiem,

nie powinnam.

w koronki ubrane czarne

wspomnienia i dotyki

drobnymi uczuciami rzucam

słowa na wiatr zimny

w palcach trzymam je kurczowo

pod paznokciami mam piach

i nie potrafię się wydostać 

poznasz mnie na wylot

po zaciśniętych do krwi wargach

nasze serca są połamane
a mosty spalone
nasze mięśnie są zniszczone
umysły zgubione
i ile jestem w stanie dać
tyle oddam z serca
odrzucę rękami

brak

nie mogę złapać oddechu

nie mam siły, żeby odetchnąć 

nie mam brzytwy

żeby się chwytać

a moje serce

kamieniem trząsane

dłońmi zimnymi

na siłę ogrzewane

"kobieta wie, kiedy patrzysz w oczy i widzisz inną'

wyjdź z domu, spokój znajdź w powietrzu, w deszczu.

lit

zakocham się w żalu
pokocham martwe wspomnienia
nie odpuszczę
nie przepuszczę przez palce
twoich słów
nie przepuszczę okazji
twoich ust
uderz mnie mocniej
nie uwolnię się
stertą papierów
potykam się o kolana
podarta skóra
jak materiał czerwienią
czerwienią mi się policzki
od łez rdzewieją usta
od potu rdzewieje czoło
tętnice zapchane smutkiem
aortą płynie dym
każdą kończynę wypełnia ból
w ustach mam smak benzyny

chcę

nie każ mi budzić się samej

nie każ mi rujnować rzęs

rujnuję z dnia na dzień

drzwi

do ciebie schody burzę

burzę zmysłów mosty

palę włosy

dopuszczam do deszczów

ulewę mózgów i umysłów

słyszę ciemności kroki

słyszę zbliżające się oklaski

pogardy

bez znaczenia

bez wątpienia

moje